Tym razem nie zdążył sam przerwać połączenia: Susanna rzuciła słuchawką i spojrzała na telefon jak na jadowitego węża. Zawsze myślała, że Milla - będąc w gruncie rzeczy uroczą osobą -jest przy tym niezwykle naiwna. Tymczasem... Czy to nie ona sama dała się przerobić? Czy Milla celowo się nią bawi? Gdzieś wewnątrz czuła narastającą falę paniki. Za długo pracowała, by teraz pozwolić wszystkiemu nagle się rozlecieć. Musiała coś zrobić, i to szybko. an43 324 -22- Diaz wszedł do zadymionej knajpy i szybko znalazł sobie miejsce pod ścianą, w cieniu, skąd mógł obserwować wchodzących i wychodzących gości. W pomieszczeniu dudniła głośna muzyka, na metalowych stołach roiło się od pustych butelek, a za kibel służyła beczka w dalekim, ciemnym kącie. Dwie prostytutki miały dziś pracowitą noc. Meksykańscy farmerzy i rybacy bawili się świetnie, śpiewając chórem ludowe piosenki, wznosząc niezliczone toasty, przepijając do siebie, zamawiając kolejne flaszki. Miejscowy http://www.stomatologia-krakow.edu.pl się po otoczeniu. Poszukiwacze też często tak robili: próbowali obejrzeć okolicę z poziomu wzroku dziecka; w ten sposób można było dostrzec coś, co przeoczyłby patrzący z góry wysoki, dorosły człowiek. Tajną kryjówkę albo kamień o fascynującym kształcie. - Kręciła się tu masa ludzi - powiedział Diaz, zwracając uwagę na zadeptanie wszystkich śladów. - Ma pan psa tropiącego? an43 135 - Będzie tu za godzinę - trzeba było przyznać Baxterowi, że nie lekceważył Diaza i nie zbywał jego pytań. Ale policjant nie czuł, że musi cokolwiek udowadniać, jego celem było odnalezienie dziecka, nic więcej. Jeśli ten nieznajomy facet mógł mu pomóc, tym lepiej.
- Przejeżdżamy przez granicę czy przekraczamy ją pieszo? - Pieszo. Tak będzie szybciej. an43 207 - Mam zorganizować dla nas samochód po tamtej stronie? Mogę Sprawdź twarz miała lekko zaskoczony wyraz, jakby właśnie dostrzegła coś ważnego a niespodziewanego. I to wszystko. Żadnych gorących pocałunków, intymnych zwierzeń w świetle księżyca. Tylko jej wzrok an43 4 - jasny, czysty, nieomylny: zobaczyła go. Potem był uśmiech i uścisk dłoni, który połączył ich na dobre. Niesamowite. No dobrze. Co najmniej równie niesamowity był fakt, że on sam wypełzł wtedy ze swojej akademickiej jamy, aby pojawić się na jednej z tych śmiertelnie nudnych imprez uczelnianych (które organizowali jego rodzice) - i tam właśnie po raz pierwszy ją zobaczył. A kiedy to