przyjść na świat w małym hrabstwie w ciągu dnia czy tygodnia? A niechby i miesiąca? Jeżeli w którymś miesiącu zarejestrowano liczbę urodzeń większą od przeciętnej, sprawdziłabym to. Diaz milczał, myśląc nad jej słowami. - Wszystko wskazuje na to, że grupa rozpadła się po katastrofie tamtego prywatnego samolotu - powiedział wreszcie. Słowa zamarły Milli na ustach, a nadzieja zamieniła się w nowy koszmar. - Kiedy? an43 192 - Około dziesięciu lat temu. Wszyscy zginęli, również sześcioro dzieci. * ** Długo po jego wyjściu Milla siedziała bez ruchu, patrząc na swoje dłonie. Zycie nie mogło być tak okrutne. Bóg nie mógł być tak okrutny: pozwolić jej dojść tak daleko, szukać tak długo, aby w końcu strącić ją w czarną otchłań rozpaczy Wiedziała, że Justin wcale nie http://www.pracedekarskie.com.pl/media/ an43 399 pokoju na stoliku nocnym, razem z napiwkiem dla boya łub sprzątaczki, potem raz jeszcze sprawdziła, czy ma w teczce wszystkie papiery Zadowolona, że dopilnowała wszystkiego, wyprostowała się, ułożyła płaszcz i teczkę z papierami na walizce, zawiesiła torebkę na ramieniu i otworzyła drzwi. A potem stanęła jak wryta, tracąc w ułamku sekundy całą wypracowaną pewność siebie. Obok drzwi, oparty o ścianę, stał Diaz. W jednej chwili przeleciało jej przez głowę tyle myśli, że nie mogła skupić się na żadnej. Szok był absolutny. Myślała - miała nadzieję - że nigdy go już nie zobaczy Już udało się jej zapomnieć, jak
przeprowadzić Susanna Kosper, ginekolog z ich zespołu. Tak naprawdę minęło już prawie siedem tygodni, bo Susanna wciąż, jak na złość, miała jakieś nagłe przypadki. A David miał już ochotę wyć do księżyca. Żeby nie zwariować, zaspokajał się sam, ale to był tylko żałosny substytut. Otworzyła oczy i spojrzała na niego leniwie. Sprawdź zaledwie niecałych czterech metrów szerokości. Mężczyzna zatrzymał się. - Jesteśmy na miejscu - powiedział głośno. W tym momencie Milla dostrzegła małą chatkę po drugiej stronie potoku. W zasadzie określenie „chatka" nie było najszczęśliwsze. Wyglądało to raczej na duży szałas zbudowany ze sklejki i impregnowanego papieru budowlanego przybitego gwoździami. Las najwyraźniej próbował odzyskać utracony teren: mech porastał już ściany chatynki, a winorośl zwieszała się z dachu. Swoją drogą dawało to niezły kamuflaż. Pozycję chaty zdradzało tylko jedno małe okienko i komin z surowych kamieni. - Halo! - zawołał Diaz. Po dłuższej chwili otworzyły się drzwi od chaty i wyjrzała z nich