tak marudna, że Kate musiała na zmianę z Julianną wciąż się nią zajmować. Kołysały ją i śpiewały kołysanki, ale niewiele to pomagało. Dziewczynka prawie cały czas się mazała. Kiedy wreszcie około drugiej skończyli, Kate czuła tępe dudnienie w skroniach. Bolały ją też oczy i plecy. Po raz pierwszy od spotkania z Lukiem zaczęła tracić nadzieję. Nie była w tym uczuciu odosobniona, tyle że Julianna od razu po powrocie do hotelu pogrążyła się w swoim świecie. Natomiast Luke chodził nerwowo z kąta w kąt. Kiedy próbowała go zagadnąć, odburknął coś takim tonem, że poniechała dalszych prób. Kate obserwowała go przez moment, a potem przeniosła wzrok na Emmę i jeszcze bardziej zmarszczyła czoło. – Co się dzieje, malutka? – Ponownie potarła jej usta smoczkiem od butelki. – No, otwórz buzię. Prawie nic dzisiaj nie jadłaś. Ku jej uldze Emma zaczęła ssać, lecz trwało to krótko i znów zaczęła płakać. Kate jeszcze bardziej się skurczyła, czując przenikliwy ból. Jednocześnie w jej głowie zapaliła się czerwona lampka. Coś tu się nie zgadza. Emma nigdy nie miała problemów z jedzeniem, rzadko też zachowywała się w ten sposób, a już na pewno nie tak długo. Położyła rękę na czole córki. Było gorące niczym mały piecyk. http://www.panilogopedia.pl/media/ – Uwielbiam zgadywanki! – zawołała Freya. – I pomogę odpowiadać Tom-Tomowi, bo jest jeszcze mały. – To ładnie z twojej strony – orzekła Lily. – Ale dla Tom-Toma przewidziałam trochę łatwiejsze pytania, a dla Aleksa odrobinę trudniejsze niż dla brata, tak więc wszyscy będziecie mieli równe szanse. Te informacje podekscytowały dzieciaki i pozwoliły im całkiem zapomnieć o zapowiedzianym przybyciu pani Evershot. Theo przyjrzał się Lily skubiącej bez apetytu swoją grzankę i pomyślał, że dziewczyna nie miała racji mówiąc, iż kompletnie nie nadaje się do opieki nad dziećmi. Przeciwnie, doskonale potrafi sobie z nimi radzić, rozumie ich pasje i uczucia. A dziś poświęciła wiele czasu i starań, by zająć czymś Freyę, Aleksa i Toma i w ten sposób odwieść
Patryka. W tej chwili zajechał przed dom Jack. Radośnie uśmiechnięty wysiadł z samochodu. - Cześć, chłopaki! Jak tam występ? . Mały Jack odwrócił się i ruszył do domu. - Akurat cię to obchodzi - rzucił przez ramię, Sprawdź Ze wszystkich stworzeń na ziemi jedynie ludzie potrafili ranić i zabijać w ten sposób. Tylko oni siali zło i zniszczenie. Teologowie nazywali to grzechem, ale John wolał mówić o ciemnej stronie ludzkiej natury. Powiał wiatr, który zachybotał sosnami i sekwojami. John zamknął oczy, wsłuchując się w ich poszum. To była dla niego najpiękniejsza muzyka. Wierzył w twórczą moc Przyrody, ale nie w Boga; w zło, ale nie w istnienie diabła. Kiedy otworzył oczy, zauważył, że Clark złapał rybę, która miotała się na uwięzi, próbując zerwać żyłkę. Słońce migotało, odbijając się w srebrzystych łuskach. Cudowne światło. Takie, jakie czasami paliło się w oczach Julianny. Jego Julianny. Zacisnął pięści. Jej dusza była czysta, bez najmniejszego śladu zła