gdy tylko zaczynała mówić o adopcji, Richard stanowczo stwierdzał, że nawet nie chce o tym słyszeć. Uniosła wzrok i spojrzała na męża. Był równie poruszony jak ona. – Co się stało? Przecież nie chciałeś... – Ale ty chciałaś – wpadł jej w słowo. – Jednak... jeśli ty masz inne zdanie, nie możemy... przyjąć tego dziecka – z wielkim trudem wydusiła Kate. – To byłoby nie w porządku. – Chcę, żebyś była szczęśliwa. Najwyższy czas powiększyć naszą rodzinę. Wiem, że nie będziemy tego żałować. Nie mogła wydobyć z siebie głosu, ale nawet gdyby jej się to udało, to i tak miałaby problemy z wyrażeniem tego wszystkiego, co czuje. Więc tylko pocałowała męża namiętnie i z oddaniem. To powinno mu wszystko powiedzieć. Tyle razy przez te lata się całowali, ale dzisiaj było to zupełnie coś innego. Kate czuła się bardziej spełniona i szczęśliwsza niż kiedykolwiek. Do następnego Bożego Narodzenia powinni mieć dziecko! Zostaną rodzicami i staną się prawdziwą rodziną! – Dziękuję, dziękuję... – szeptała w przerwach między kolejnymi pocałunkami. Zaczęła rozbierać najpierw jego, a potem rozpięła swoją suknię. http://www.operacje-plastyczne.biz.pl/media/ twą albo nawiedzane przez duchy. Pinkey nic na to nie powiedział. Wpatrywał się tylko w szerokie, drewniane wrota, jakby było to wejście do jaskini smoka. Laura położyła rękę na chłodnej kołatce z brązu. Uśmiechnęła się do siebie. Kołatka miała kształt smoczej głowy. No, cóż, panie Blackthorne, jeśli chciał pan trzymać ludzi od siebie z daleka, to świetnie się panu udało, pomyślała. Zastukała do drzwi. Z domofonu po prawej stronie wejścia natychmiast rozległ się głos: - Już otwieram. Głos był głęboki, dość nieprzyjemny. Przeszył ją dreszcz. -Widzi pani? - zapytał Pinkey. - O to mi chodziło.
- To naucz mnie tych różnych rzeczy. Laura od roku może się zjawiać w szkole madame Rostovej i ćwiczyć, kiedy tylko chce, nie płacąc za to ani grosza. Kiedy się okazało, że rodziców nie stać na opłacanie jej lekcji tańca, madame Rostova zaproponowała, żeby przychodziła za darmo. Laura była zaskoczona tą wspaniałomyślnością, ale jej przyjaciółka Patricia, która od samego początku chodziła z nią do szkoły baletowej, wyjaśniła, że decyzja nauczycielki ma niewiele wspólnego z altruizmem. - Nie chce cię stracić - powiedziała. - Jesteś jej najzdolniejszą uczennicą, którą może się chwalić przed matkami przychodzącymi po raz pierwszy ze swoi mi dziećmi. Ty jesteś reklamą tej szkoły. Kiedy pokazuje im ciebie, to tak, jakby mówiła: „Proszę, jaką jestem nauczycielką, skoro potrafiłam z niej zrobić taką tancerkę”. A poza tym pomagasz jej w prowadzeniu lekcji dla najmłodszych - przypomniała na koniec. Laura rzeczywiście czasem zastępuje madame Rostovą, prowadząc za nią część lekcji. Dla niej jest to przyjemność, nie obowiązek. Lubi patrzeć na zapał dziewczynek - bo chłopców w szkole baletowej jest niewielu - chociaż ma świadomość, że w większości przypadków ten zapał szybko gaśnie, kiedy do niedoszłych przyszłych primabalerin zaczyna docierać, że taniec klasyczny to nie tylko biała tutu, o której marzą, ale ciężka praca. Podejrzewa, że zapał Grace zgaśnie równie szybko, ale póki jest, zamierza go wykorzystać. - Może spróbuję cię czegoś nauczyć - mówi, udając, że jeszcze się nad tym zastanawia. Sprawdź Zaśmiał się znowu. Helena miała rację. Naprawdę cieszył się, widząc tych wszystkich ludzi. Nic, nawet czek na sporą sumę, nie zastąpi uznania czytelników, choć oczywiście nie był wrogiem czeków. Kierownik księgarni otworzył drzwi. Pierwsze osoby wtargnęły do środka. Przez następne półtorej godziny Luke tylko podpisywał książki. Bolały go już mięśnie twarzy od ciągłego uśmiechania się do czytelników. Helena i kierownik podawali mu otwarte na tytułowej stronie wciąż nowe egzemplarze ,,Martwego kontaktu’’. Czekający byli bardzo mili. Luke żałował, że nie może sobie uciąć krótkiej pogawędki z tym lub owym czytelnikiem, jednak nie było czasu na takie uprzejmości. Chyba że chciał doprowadzić do kłótni w kolejce. Na szczęście widział już jej koniec. Rzucił okiem, starając się ocenić, czy nie zabraknie książek i ile jeszcze czasu zajmie podpisywanie.