Przepłynęła dziesięć razy tam i z powrotem i uznała, Ŝe ma dość. Wyszła z

- Interesuje mnie dama w średnim wieku. Wyższe sfery. Pieniądze i pozycja. Samanta przygryzła wargę, zerkając nerwowo na boki. - Wiesz, o kim mówię?- Santos popatrzył jej w oczy. - Widzę, że wiesz. To powiedz. To bardzo ważna sprawa. Osobista. Milczała przez chwilę, po czym przysunęła się bliżej. - To prawdziwa suka - szepnęła. - Tak zlała mojego przyjaciela, że przez tydzień leżał w szpitalu. Santosowi mocniej zabiło serce. Miał ją. Miał! - Coś jeszcze? - Lubi młodych, takich prawdziwych macho. - Sam pociągnęła nosem. - Jest tu teraz? Zwilżyła wargi i skinęła głową. - Przyszła niedawno. Nigdy z nikim nie rozmawia, na nikogo nie patrzy. - No dobrze, przyszła. I co dalej? - Poszła prosto na górę. Podobno każe mówić do siebie Violet. Violet? Czyli Fiolek. Przybrała imię od kwiatu. Tak jak inne Pierron. - To Chop podsyła jej chłopców, prawda? Twarz Samanty stężała. - Nic o tym nie wiem. - Ja wiem. - Santos schwycił ją za rękę i ścisnął tak mocno, że się skrzywiła. - Chop obsługuje większość tych, którzy tu przychodzą. Ile bierze? I co jej załatwia? - Nigdy nie byłam w pokojach, ale słyszałam, że suka płaci od paru stów do paru tysięcy. Zależy na co ma ochotę. Kilka tysięcy to jednak nie dwadzieścia pięć. Santos pokiwał głową. Nie, te pieniądze musiała wydać na coś innego, nie na swoje fantazje. http://www.oczyszczalnie-sciekow.info.pl/media/ Lecz nawet gdyby mu się udało, ich związek nie mógłby przetrwać. Zbyt wiele ich dzieliło - przeszłość, cierpienia, pozycja społeczna. Gloria nie byłaby szczęśliwa z gliniarzem, przynajmniej nie na długo. Zadzwonił telefon. Chwycił za słuchawkę niczym tonący za linę. - Słucham, detektyw Santos. - Pomóż mi... - z drugiej strony rozległ się ledwie słyszalny kobiecy głos. - Proszę, pomóż... Wyprostował się. - Kto mówi? - Santos, proszę. Musisz mi pomóc, nie mam do kogo się zwrócić. - Tina - dopiero teraz ją rozpoznał - to ty? - On mnie śledzi. Wiem, że to on. - Zaczęła płakać. - Zabije mnie... Zimny dreszcz przeszedł mu po plecach. - Buster Flowers siedzi. Facet, który dał ci krzyżyk. - To nie on! Santos, nie chcę umierać! Jej krzyk poraził go. Była śmiertelnie wystraszona.

- Jak ich odnajdziemy? - zapytała. - Już prawie za kwadrans jedenasta - rzekł Lysander zerkając na zegar na ratuszu. - Mark pewnie wybiera się właśnie do „Korony”, jeśli już go tam nie ma. Przeszli wzdłuż żywopłotu i znaleźli się na tyłach jednego ze straganów. - Poprosiłem Josha Baldocka, by miał oko na Arabellę - wyjaśnił. - Możemy go potrzebować, mam tylko nadzieję, że nie spił się za bardzo. - Ła... ładniutka... takie właśnie lubię - wybełkotał jeden z przyjezdnych elegantów, patrząc Clemency w twarz i obejmując ją ręką. Lysander powalił go na ziemię jednym mocnym ciosem. Potem przeniósł wzrok na dziewczynę. Kaptur zsunął się z jej głowy i rozpuszczone włosy zalśniły w promieniach księżyca niczym wypolerowane złoto. W oczach mężczyzny błysnęło nagłe wspomnienie, ale już po chwili opanował się i rozkazał ze złością w głosie: Sprawdź Nie zdąŜył dokończyć zdania, gdy Mark zerwał się i ruszył ku drzwiom. - Bardzo się gdzieś spieszysz, Mark! - zawołał za nim Jake. - Faktycznie! - rzucił Mark przez ramię, nie zatrzymując się. Mark obrócił się i ujrzał twarz Alli, zmierzyli się wzrokiem. - Co to znaczy, Ŝe nie moŜesz dziś rano zaprowadzić Eriki do lekarza? Teraz czuła się niezręcznie. Kiedy Mark ubiegłego wieczoru wrócił do domu, Erika juŜ spała, Alli zaś czekała na niego... w jego łóŜku. - Przepraszam, wiem, Ŝe mówię ci w ostatniej chwili, ale wczoraj dostałam telefon z banku, Ŝe z samego rana muszę podpisać pewne dokumenty. Uniósł brwi, gdy idąc do łazienki przechodziła obok niego. Podszedł do niej. - Jakie dokumenty? - zapytał. Nim weszła do łazienki, obrzuciła go nieśmiałym spojrzeniem.