Niestety, zamiast Whita zobaczył dziewczynę w spranych dżinsach i jaskrawoniebieskim T-shircie. Z zawiniątkiem w ramionach. Niepokojąco przypominającym niemowlę. Na podjeździe stał mocno zdezelowany samochód. Obca dziewczyna, obcy samochód. - Słucham? - Pan jest jednym z braci Tannerów? W głosie dziewczyny był taki ładunek niechęci, że Ash z miejsca musiał wykluczyć ewentualność sąsiedzkiej wizyty w celach kondolencyjnych. - Ash - przedstawił się i wyszedł na ganek. - Ash Tanner, najstarszy z braci. Z kim mam przyjemność? - Maggie Dean. Zerknął podejrzliwie na zawiniątko i znowu na dziewczynę: jej zacięta mina nie zapowiadała nic dobrego. - Pani do nas? W jakiej sprawie, jeśli można wiedzieć? Podsunęła mu zawiniątko pod nos. - W takiej. To wasze. Ash cofnął się gwałtownie, podniósł ręce do góry. - Zaraz, chwileczkę, to nie moje dziecko. http://www.meble-na-wymiar.biz.pl - To zadzwonisz na policję czy ja mam to zrobić? Tony wziął głęboki oddech. - Dobrze, zadzwonię. - Na pewno? - Sandro, skoro powiedziałem, to zadzwonię. - W ogóle nie rozumiem, jak ty możesz pracować! Co ty jeszcze robisz w tym warsztacie, czemu nie jesteś w domu, czemu jej nie szukasz? - Bo Jo tego ode mnie oczekuje. Muszę pracować, bo mamy rachunki do zapłacenia, słyszałaś o tym? - Ale teraz zadzwonisz? - Sandro, naprawdę zaczynasz mnie wkurzać! - Dobrze już, dobrze. - I odłożyła telefon.
- Już! Wejdź do tej knajpy... - Chwileczkę. - Allbeury obszedł ławkę i usiadł z drugiej strony Clare. - Gdzie jest Lizzie? - Robin, ona musi jechać do szpitala! - Novak przytulił ją mocniej. Clare uśmiechała się znowu. Sprawdź sterczącego obok jak bezużyteczna góra mięsa. - Nie mam nic wspólnego z zabójstwem Joannę, ja ją kochałem i nigdy przenigdy nie tknąłem jej palcem, nigdy nie pragnąłem jej śmierci ani przez sekundę! Keenan odchylił się z powrotem na oparcie. Jego uśmiech był teraz nacechowany niemal księżowskim współczuciem. - Spokojnie, Tony. Przemyśl sobie to wszystko i podejmij właściwą decyzję, póki jeszcze możesz. - Właściwą decyzję? - powtórzył jak echo Tony. - Boże... Znów wodził oczami po twarzach wszystkich zebranych, czując, że żołądek zmienia mu się w