szuka po omacku, i czy oni nie muszą się martwić. Nie słyszałem an43 341 odpowiedzi Gallaghera, ale musiało z niej wynikać, że bierze tego Diaza bardzo poważnie. Zrobiłem więc małe prywatne śledztwo, podsłuchałem jeszcze co nieco i dowiedziałem się w ten sposób, że za kościołem w Guadalupe nastąpi przekazanie jakiegoś towaru. Znam osobiście kilku twardzieli w Meksyku, zadzwoniłem do jednego z nich i powiedziałem, że Diaz na pewno ucieszyłby się z takiej informacji. Mogłem mieć tylko nadzieję, że to zadziała. Potem przedzwoniłem do ciebie, zmieniając głos, na ile mogłem, i powiedziałem, że Diaz tam będzie. Nie wiedziałem na pewno, ale prawdopodobieństwo było spore. Chyba trafiłem, co? A więc to Rip był tamtym anonimowym informatorem. To musiał być on, inaczej nie wiedziałby nic o Guadalupe. - Tak - odparła ze ściśniętym gardłem. - Był tam. Rip pochylił głowę. - Kiedy dowiedziałem się, co zrobiła... Ja... kochałem tę kobietę przez dwadzieścia lat i w ogóle jej nie znałem. Myślę, że chodziło o http://www.fundacja-dantis.pl - Mam cię - powiedział Diaz, chwytając pewnie chłopca jedną ręką, a drugą chowając nóż do buta. Potem wyszedł spod auta wraz z dzieckiem. - Nie będę rozmawiał - powiedział poważnie Max, spocony, blady, z podkrążonymi oczami. - Jesteście nieznajomi. - Właśnie tak jest - powiedziała Milla, kucając obok niego i wyjmując butelkę z wodą. - Chce ci się pić? Nie musisz rozmawiać, wystarczy, że kiwniesz głową. Kiwnął. Wielkie brązowe oczy patrzyły nieufnie. Kobieta odkręciła butelkę i podała chłopcu. - Proszę, pij. an43
ustach rodzi się lekki uśmiech. Patrzył na nią w milczeniu, silne, popołudniowe słońce zwęziło jego oczy - Dałbym sobie odciąć lewe jajo - odezwał się nagle - żeby być teraz w tobie. Śmiech zamarł zszokowanej Milli na ustach. Tak, fantazjowała o nim, myślała i marzyła, ale nigdy nie sądziła, że to może stać się Sprawdź utonęła w burzy mokrych włosów Milli; pocałował ją głębiej, mocniej, obejmując kobietę w pasie i przyciągając do siebie. Dotyk tego silnego ciała wywołał w Milli kolejną falę gorących dreszczy. Prawie zapomniała o chłodzie i przemarznięciu, choć wciąż drżała w mokrym ubraniu. Diaz oderwał się od ust Milli i odgarnął mokre włosy z jej twarzy, nie spuszczając wzroku z kobiety. - Musimy wrócić do samochodu i się ogrzać. Słońce niebawem zajdzie, a nie chciałbym, żeby zmierzch zastał nas tu w mokrych ciuchach. - W porządku. Diaz przesunął się na bok, a Milla z trudem zdołała usiąść obok niego.