i delikatnie je uchylił. Chciał mieć pewność. Shey stała na progu tylnego wyjścia. Na zewnątrz było kilkanaście osób. - Cześć, Leo - rozległ się głos dziewczyny. - Nocowałeś dziś pod dachem? - Oczywiście, Shey. Już prawie przestałem kaszleć. - Mężczyzna wziął dwie kanapki. Jedną schował, drugą od razu zaczął jeść. - Robisz najlepsze kanapki z szynką i serem. - To nic trudnego. Wystarczy kawałek szynki, sera i trochę sałaty. - Ale ten twój sos, to dopiero jest coś! Shey roześmiała się. - Majonez z musztardą. Nic takiego. Po kolei witała się z innymi, zwracając się do nich po imieniu, wypytując ich o różne rzeczy, zaśmiewając się z nimi. Tanner stał w uchylonych drzwiach. Już pierwszego dnia był pod wrażeniem, gdy Shey wyniosła potrzebującym jedzenie, które zostało z całego dnia. Jednak dzisiaj w kawiarni był wyjątkowy ruch. Nic nie zostało. Shey zrobiła http://www.fizjoterapeutka.com.pl - Nie, nie zabrałam - odpowiedziała spokojnie. Jej suknia ślubna wciąż wisiała w sklepie. Zapłacona, ale nieodebrana. Patrzył na nią beznamiętnie. - We Florencji jest sporo firmowych sklepów. Na pewno coś znajdziesz. Zwilżyła wargi czubkiem języka. - A gdybym zmieniła zdanie? - Nie pozwolę ci. - Nie możesz mnie powstrzymać. Sposób, w jaki na nią spojrzał, uświadomił jej, że znalazła się w pułapce. - Czego ty się tak bardzo boisz? - zapytał Lorenzo. - Nie boję się niczego i nikogo - skłamała. - Dlaczego w takim razie nie mielibyśmy się pobrać? Oboje zyskamy na tym coś, co jest dla nas ważne. Kiedy się żeni twój były narzeczony? - W połowie następnego miesiąca. - Świetnie. My już wtedy będziemy małżeństwem, więc będziesz miała przyjemność przedstawić mnie jako swojego męża. Odpocznij teraz. Jest późno, a jutro czeka nas pracowity dzień.
razy, to i tak, kiedy tylko nadarzyła się okazja, stawali przed nim, przyglądali mu się z podziwem i, jak często mawiał ojciec, wsłuchiwali się w to, co do nich mówił. Muszę coś zrobić, postanowiła. 117 Lecz zaraz nasuwało się pytanie — co? Sprawdź - Powiedziałem „okej". 341 - Jak prędko? - Nie wiem. Jak się da. - Matthew, postaraj się jak najprędzej. Błagam! - Jestem na drugim końcu miasta. - Jeśli przyjedziesz samochodem albo taksówką, stań z daleka od domu. Będę wyglądać przez okno, więc nie dzwoń. - Zuzanno, do diabła, co się tam dzieje? - I nie używaj kluczy, nie chcę, żeby Kahli zaszczekał. - Kurczę. - Odłożył telefon i wyskoczył z łóżka. - Chyba nie wychodzisz? - spytała Kat z naganą w głosie. Szlafrok, który miał na sobie w łóżku, rozchylił się i Matthew sięgnął