– Jutro też nie musisz iść, kochanie. Nie martw się o szkołę. Na razie jest zamknięta. Dziewczynka nie przestawała wpatrywać się w nią z przejęciem. – A inne dzieci idą do szkoły? – Twoi koledzy? Nie. – Sandy starała się ostrożnie dobierać słowa. – Oni też mają teraz wolne. – Jeszcze nie ma wakacji. – Ale już niedługo będą. – Mamo, jeszcze nie ma wakacji. – Becky... wiesz, że coś złego stało się w szkole, tak? Rozumiesz to? Becky kiwnęła głową. – To, co się stało, wszystkich w Bakersville zasmuciło. Ty też jesteś smutna, prawda? Becky znowu przytaknęła. – I ja jestem smutna – powiedziała cicho Sandy. – Tata jest smutny. Inne dzieci też są smutne. Więc ponieważ wszyscy są smutni, przez jakiś czas nie będzie szkoły. – A potem? – Potem, Becky, znowu zaczniesz się uczyć. Ale nie martw się, kotku. Wrócisz do szkoły dopiero, kiedy będziesz gotowa i upewnimy się, że jest bardzo, bardzo bezpiecznie. Żeby ta zła rzecz... – Potwór. Sandy zawahała się. http://www.dobra-ortopedia.info.pl wreszcie, że jego praca wcale nie prowadzi do ocalenia świata. Pracował jako agent z tych samych powodów, dla których ludzie byli księgowymi, adwokatami i urzędnikami w wielkich firmach. Po prostu był w tym dobry. Lubił wyzwania. I czuł ogromną satysfakcję, kiedy robota została porządnie wykonana. Nie był takim mężem, jakim pragnął być. Nie był takim ojcem, jakim miał nadzieję być. Ale poprzedniego roku skojarzył trzy wielokrotne zabójstwa, które miejscowi śledczy uznali za całkiem przypadkowe. Był cholernie dobrym agentem. Z każdym kolejnym rokiem pracował nad tym, żeby stać się lepszym człowiekiem. Na krótko przed wypadkiem naprawdę starał się nawiązać nieco bliższy kontakt z Mandy. Teraz próbował 39 z drugą córką, chociaż Kimberly zdawała się zwyczajnie ignorować jego
ma dowód, że sprawca popsuł pas bezpieczeństwa. - Och, nie! - powiedziała Glenda. - Musiał się z nią zaprzyjaźnić, zdobyć jej zaufanie. Trudno powiedzieć, co dokładnie wie. Zna moje hobby, moje upodobania, nawyki i dziwactwa, 133 moich znajomych i ich adresy. Najprawdopodobniej zna też adres tego domu Sprawdź - Nie. - Tak! - przerwała mu Kimberly. - To dotyczy również mnie. Muszę wiedzieć... Musi być coś, co moglibyśmy zrobić. - Cholera! Jesteś moją córką... - I jego celem. - Masz dopiero dwadzieścia jeden lat... - Ćwiczyłam sztuki walki i świetnie strzelam. Nie jestem bezbronna! - Nigdy tego nie chciałem. Gdybym mógł coś zrobić... - Wiem - powiedziała ściszonym głosem. - Wiem, ale jesteśmy tutaj. Musi być coś, co mogłabym zrobić. Jej ojciec zamknął oczy. Pomyślała, że przez chwilę widziała w nich łzy. Potem ojciec westchnął, wrócił do kanapy i usiadł. Kiedy znów się odezwał, mówił głosem spokojnym i opanowanym, jak agent FBI, a nie jak ojciec.