Rozchodzilismy sie pare razy... och, rzecz jasna, nieoficjalnie.

- Przekupstwo i przymus. Ciężkie oskarżenia. Nie zamierzała zbaczać z tematu. - Posłuchaj, albo powiesz mi, co wiesz, i zaoszczędzimy mnóstwo czasu, albo będę węszyła samodzielnie, ale wtedy wyciągnę na publiczny widok wszystkie trupy z szafy rodu Cole’ów. - Na twoim miejscu poważnie bym się nad tym zastanowił. - Ależ ja zastanowiłam się nad tym bardzo poważnie. Ugryzł kolejną oliwkę. - Słyszałem, że wczoraj byłaś z Nevada. - Wpadłam na niego na ulicy. Siwiejące, krzaczaste brwi wygięły się sceptycznie ku górze. - No, no, pierwsza osoba, na jaką się natykasz, to dokładnie ktoś, kogo powinnaś unikać. - Ojciec mojego dziecka. - Może. Poczuła, że gwałtownie się rumieni, udawała więc, że obserwuje motyle i pszczoły przelatujące z jednej doniczki pełnej kwiatów na drugą. - W tym sęk, dziewczyno. A jeśli ten dzieciak nie jest Smitha? Wiesz, już jest źle, a mogłoby się zrobić jeszcze gorzej. Powoli wstała i pochyliła się nad stołem. Nie mogła pozwolić, żeby ojciec ją zastraszał. - Rzecz w tym, że to dziecko jest moje. I tylko to się liczy. Właśnie po to tu wróciłam. Posłuchaj, masz wybór. Albo zechcesz mi pomóc, albo nie, ale tak czy inaczej odnajdę swoją córkę. http://www.deska-tarasowa.info.pl/media/ słonca dok przy dwupietrowym domku, a Marla miała wra¿enie, ¿e zaraz zobaczy ducha. Próbowała wyobrazic sobie widziana na zdjeciach kobiete, mieszkajaca tu dzien po dniu, wracajaca do tego domu z zakupami, dzwoniaca do córki, planujaca sprzeda¿ kolejnych nieruchomosci... ale niczego nie potrafiła sobie przypomniec. Rozpaczliwie usiłujac przypomniec sobie cokolwiek, co dotyczyło tej kobiety, Marla wyskoczyła z furgonetki i zatrzasneła za soba drzwiczki. Choc dzien był jasny, a niebo, poza kilkoma chmurami nadciagajacymi z zachodu, czyste, Marla miała ochote skryc sie w cien przed oczami sasiadów, którzy, byc mo¿e, podgladali ich teraz zza ¿aluzji. Wiał zimny, listopadowy

- Przecie¿ nale¿ała do klubu. - Tak? - Joanna zmarszczyła brwi, jakby rzeczywiscie sie nad tym zastanawiała. - Nie... nie sadze. To znaczy, ja nigdy jej tam nie widziałam. - Wiec nie grywałam z nia w tenisa? - Nie... a w ka¿dym razie ja nic o tym nie wiedziałam. Sprawdź palcami mokre włosy. - Dosc tego - powiedziała stanowczo, ale nie podobało jej sie to, co dostrzegła we własnych oczach. - Masz dzis mnóstwo rzeczy do zrobienia. Mnóstwo! Nie masz czasu na ¿adne romantyczne bzdury. - Ale wkładajac tenisówki i spieszac po schodach na dół, zastanawiała sie, czy jest z natury namietna i pozbawiona zahamowan, czy te¿ reaguje w ten sposób wyłacznie na Nicka. „Prawda jest taka, ¿e interesowali cie... inni me¿czyzni”. Ciagle słyszała słowa Aleksa. - Nie mysl o tym - powiedziała sobie. - Nie ma czasu na samooskar¿enia. Mysl o przyszłosci. Po raz pierwszy, od czasu kiedy wyszła ze spiaczki, Marla czuła sie rzeska i o¿ywiona. Pełna energii. Gotowa stanac oko